Bali. Tu i teraz

Poranki są najlepsze. Najpierw słychać śpiew ptaków – początkowo śpiewają trochę nieśmiało, a potem bez wstydu i pełnym gardłem, jakby brały udział w konkursie pt. „kto głośniej i piękniej”. Potem zaczynam się kręcić ja. Widzę, że przez okno nieśmiało zagląda słońce, więc jest na pewno po 6. Słyszę miarowe oddechy – Victora, Saszy, Majki, Charliego, Miszy i Leo. Pierwszy budzi się Leo i znacząca mruczy, chodząc po mnie bez zahamowań. Błagalnie spogląda w stronę kuchni, bez słów poganiając mnie, żebym wstała i przygotowała śniadanie. W nogach smacznie jego siostra Miszka. Po chwili budzą się psy. Pierwszy jest Charlie, zazdrosny o Leo, który dumnie spaceruje po łóżku. Bezceremonialnie wsuwa głowę pod moją rękę domagając się porannych pieszczot. Po chwili przepycha się Majka, oczywiście z zabawką w paszczy. Najdelikatniejsza jest Sasza – najpierw spogląda nieśmiało, ale po chwili już przeciska się między ekipą po swoją porcję głaskania.

Nasza poranna rutyna jest prosta. Szybko się ubieramy, przemywamy twarz i wychodzimy na spacer z psami. O 7 słońce jest łaskawe, a ulice dość puste. Radość jest ogromna. Charlie i Saszka śpiewają z podekscytowania, a Majka biega dookoła z zabawką. Jednak kiedy na psich szyjach lądują obroże, a w ludzkich rękach smycze, wszyscy zachowujemy się jak trzeba – rozradowani wybiegamy na zewnątrz i maszerujemy czym prędzej w kierunku pól ryżowych. Przez godzinę spacerujemy wśród morza zieleni. Spotykamy głównie ciężko pracujących, ale zawsze roześmianych i pogodnych rolników. Psy biegają rozradowane, a my chłoniemy ich radość i tą cudowną, nieznaną twarz Bali.

Bo tak, w poniedziałek wylecieliśmy z Australii, żeby po kilku godzinach stanąć na indonezyjskiej ziemi. Przyjdzie czas na bilans australijskich zysków i strat, ale na razie pławię się w balijskiej rzeczywistości. Australia odeszła chwilowo w niepamięć. Jest tu i teraz. Najlepsze na świecie, bo z psami i kotami.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Ostatnie wpisy

Kasia

Z zamiłowania kucharka (chyba jeszcze bardziej chlebowa „piekarka”) i miłośniczka wszelkiej maści kotów i psów. Z zawodu iberystka i socjolog. Do niedawna pracownik korporacji z akademickim zacięciem. Graficzne i plastyczne antytalencie, które całkiem łatwo przyswaja języki obce i nawiązuje kontakty z innymi osobnikami. Otwarta, gadatliwa, a czasem nadaktywna. Szybko wpada w zły humor, kiedy jest głodna 😉

Ostatnie wpisy Kasia (zobacz wszystkie)

• Islandia. Rozczarowanie i porażka  - 30/11/2020
• Tu i teraz (14) Polska 2020: powrót do „normalności” (?!) - 15/11/2020
• Islandzkie wodospady (1) Fitjarfoss, Hraunfossar i Barnafoss - 14/07/2020